De perikelen van Herman (1) HERDENNEN

HERDENNEN

3 LITER PER UUR

VERKEERSBORD VOOR MOTORRIJDERS

Putje zomer, eigenlijk putje hittegolf en je krijgt het idee dat het in de Ardennen frisser is dan in Limburg. Dan ga je ervoor natuurlijk. Met die uitzondering dat het pas later begint te dagen dat het enkel in het Duitstalig gedeelte van de Ardennen écht frisser is. Maar op dit moment maal je er niet om, want luchtsnelheid brengt verkoeling, nietwaar?

De vorige keer was het een moeite om Luik over te steken, het duurde zeker anderhalf uur, de poging om de stad te vermijden, maar de korte pijn is soms beter. Deze keer het zekere voor het onzekere genomen en de weg via Tongeren en Borgloon gevolgd om in de streek te komen met veel minder flitspalen. Die dan ook meestal worden aangekondigd, maar de paal kan dan ook aan de andere zijde staan.

De route naar onder, richting Mettet, was de eerste, veel rechte stukken, dit kende ik enkel van de route Monschau naar Trier, maar hier in dit kleine landje, nooit gedacht. Vervelend om te rijden? Ja, en nee, maar nu toch maar meegemaakt en herhaling mag, maar hoeft niet per sé. Mettet, het circuit JULES TACHENY, wel één en al bocht, er waren trainingen aan de gang, even kijken en dan verder, lustig lussend tussen de heuvels richting Luxemburg. Een mens mag toch wel roken zeker en de goedkope benzine wordt dan ook ineens meegenomen.

De gevolgde route, de gps dient enkel ter ondersteuning of als ruggensteun, was er eentje om de vingers af te likken. Want hoe bestaat het dat je er wegen vindt met zeer weinig verkeer en bijna geen motoren. Dat gaat zo, je volgt de gps, ziet een splitsing, maar aan de andere weg, weg van de gps, staat zo een bord: speciaal gemaakt voor motorrijders, maar nog niet algemeen geweten: een driehoek met een verkeerde Z erop: dit wil zeggen: GAAAAAAAAS

Zonder het te willen kan dit een 10 kilometer duren met bochten waar je in eerste nog moet remmen of bochten die blijven duren en je onzeker wordt of het gas nog opener moet. Deze rit was wat dat betreft heel geslaagd zo kwal de ene route na de ander. En de gps maar herberekenen en herberekenen, … dan is het ook niet te verwonderen dat pas na vijf uur rijden het “buitenland” werd bereikt. De terugrit is mogelijk in een uur en een half, maar,…Let wel het is me ook eens overkomen dat door de neus te volgen ik Luxemburg eens bijna niet heb gevonden. Enkel kaart en gps hielpen me uit de brand.

Voor het vertrek om 12.00 h volgetankt en nu na het inslaan van de nodige pafkes even tanken: 13 liter tot aan de dop: minder dan 3 liter per uur of een kleine 5 Euro per uur, 4.5 liter per 100 km. Geef toe dat dat netjes mag genoemd worden. Laat het wel wezen: de koppelingspols deed evenveel pijn als de gas-en rempols.

Sanitair stopje, koffietje en een pafke om een keuze te maken: naar Duitsland in een kasteel naar een caféracer treffen of naar huis?

Dilemma, dilemma. De vorige keer duurde de terugrit ook een kleine vijf uur, maar vijf gezellige uren. Praktisch alles, tot aan Luik ging over die bochtige verkeersvrije wegen met dat nieuwe verkeersbord. De oriëntatie was zodanig van slag dat vanaf Luik maar de autobaan werd genomen, want afgezien van de tankstop, was het zadel een onderdeel geworden dat zich liet gevoelen.

De route over Duitsland liet het meanderen eigenlijk niet toe, onbekend terrein. Braafjes de gps gevolgd en bij de eerste de beste wegenwerken waar de omleiding leidde naar de omleiding toch maar weer de eigen neus gevolgd hier in de Eifel en ook weer hier: berg op en berg af en bochten in alle variaties.

Mooi, het treffen vond plaats in een oude burcht op een berg. De HERTON was nog niet geparkeerd of men wilde een foto van mij, dat mocht, maar dan ook een foto van man en machine. (zie facebook: caféracer.net). een goed Duits treffen, kleinschalig, niet te duur, vele mooie machines (zie facebook) en nog kort bij de deur, nog geen 7 liter. Hier in de Eifel was de temperatuur van dien aard dat het lederen vest niet uit hoefde, maar mocht. O, ja er werden nog meer fotokes gemaakt van den deze.

Tegen de avond maar weer eens opstappen wat moeilijk is, want dan komen de meesten voor een praatje en een plaatje voor zijn maatje. De man wilde een foto want zijn maat heeft ook een COMMANDO 750 maar durft er niet verder dan 50 km mee rijden. Lach niet, dit soort opmerkingen krijg ik meer te horen. Of iets als; kan je ermee op de autobaan? Zenuwen krijg je ervan. En omdat Duitsland Duitland is werd het gas bij vertrek geopend om ze terug de decibels van weleer te laten horen.

Het late uur liet toe de autobaan te gebruiken ware daar niet de omleiding. Gps weer helemaal in de knoei. Via autobaan terug thuis 23.50 en nu moest het maar anders, binnendoor: AKEN 72 km binnendoor,

Hoe kan het lot spelen, de secundaire weg gevolg en man o man, bochten en hellingen op en af, de pret kon er weer niet op. Zeker in Monschau, net als de hele weg, weinig tot geen verkeer en hier een stijging van goedendag, eindelijk vrije baan en gaas de berg op. De eerste maal dat dit niet gehinderd werd door een auto of iets dergelijks.

Eenmaal Aken gehaald de autobaan en naar huis 23.40, de gps verslagen.

Dit jaar toch nog enkele Duitse treffens bezoeken, eigenlijk een aanrader: Google CBBC.de-aktuelles-events. Vergeet ook niet het VLAAIENTREFFEN van de NOC NL niet.

FACEBOOK: HERMANHERTON, mocht je de Ardennen of Eifel willen berijden.