Begonia rally 2015 was a Special one

Deze rally stond in het teken van Peter Williams en zijn Norton Monocoque replica. Geert Blondeel, die sinds begin dit jaar de public relations voor de Flanders Branch verzorgd, had Peter Williams bereid gevonden om over te komen (zie vorige Voice). Met een Monocoque erbij zou het affiche natuurlijk nog mooier zijn. Ook dit werd gerealiseerd. Vakantiehoeve ‘Open Huis’ is echt de perfecte locatie, een kleine zaaltje veranderde in een showroom. Naast de Monocoque stonden er nog diverse motoren. Marc Van Nieuwenhuyse had zijn 2 eigenbouw Norton spaceframe replica’s beschikbaar gesteld. Verder stond er een John Player Norton (baanversie) van Hans, de Holland Norton Works Commando van Marc, een nieuwe Paton van Herman Verboven en een nieuwe Egli Vincent van Paul. De ruimte was prachtig ingericht met achter de Monocoque een grote foto waarop Williams in 1973 te Greg Ny Baa op het I.o.M. met de legendarische TT-winnende JPN afgebeeld staat.

Familie Williams zou op donderdagavond arriveren. Dat deden ze uiteindelijk ook maar met een omweg, want wie vaart er nu naar Hoek van Holland als je in de Westhoek moet zijn? Bij binnenkomst passeren we de showroom. Eerst maar een probleem oplossen. Ik weet dat Williams moeite heeft met de Spaceframe Norton. Een ongeval in 1974 op zo’n motor vormde het eind van zijn carrière en hij wordt hier nog iedere dag aan herinnerd. Ik vertel dat de motoren door Marc zijn gebouwd en de eerste door van een foto op schaal de frame buizen te meten en daarna aan te passen. Hij kijkt naar de motoren en antwoordt: “This must be a craftsman, no problem at all”. We lopen naar het ontvangst comité aan de bar. Williams stapt direct op Marc Van Nieuwenhuyse af en zegt: “You must be the craftsman”! Iedereen wordt voorgesteld en het zeer late, maar excellent diner wordt met taart afgesloten want Williams vierde die dag zijn 76ste verjaardag. We tafelen nog even na want dit wordt een speciale Begonia Rally.

Na een korte nachtrust en na het ontbijt wordt er samen met Marc en Guy nog wat tafels opgesteld en de inschrijftent opgezet. De Williamsen opteerden om eerst wat aan shopping te doen. Donderdag was het pokkenweer dus ging ik vrijdag om 10 uur naar huis om de auto om te ruilen voor de 19S. Want naar mijn idee ga je op een motor naar een motortreffen. Tegen een uur of vier ben ik terug in Staden, eerst maar eens tanken. Er ging wel 3,5 liter benzine in, dat is niet slecht op 100 km. Wie zeurt er nu over vervuilende oude motoren! Ondertussen is het terrein volgelopen met Engelsen en enkele Schotten maar ook heel wat leden van de Nederlandse Norton club mogen we verwelkomen. Een 90-tal inschrijvingen worden er genoteerd. Tent opzetten en alles klaar maken voor de nacht.

‘s Avonds wordt de showroom door Peter Williams officieel geopend door een handtekening op de grote foto te zetten en de Monocoque te onthullen. Geert en Jesse hebben echt aan alles gedacht. De aankleding, afzetting en belichting zijn top. Bravo mannen! Even naar mijn tent, daar staat de 19S tegen de omheining? Is ’t ie omgevallen door de drassige grond gezakt, schade? Alleen mijn rechtse voetsteun is krom. Gelukkig woont alleskunner Marc in de buurt en de zaterdagochtend ben ik welkom en zal dit probleem even opgelost worden. Het is al wat drukker in de grote zaal want het treffen komt op gang. Iedereen geniet van de mooie avond, het lekkere avondmaal, wat pintjes en de gezellige conversaties rond het kampvuur.

Zaterdag na het ontbijt rijden Frankie, Geert en ik zelf naar Marc. Het is maar goed dat Frankie als reisleider optreedt want in de Westhoek verdwaal je zo. Allemaal weggetjes, kronkel de kronkel en weinig of geen borden. Voetsteun rechten is zo gebeurd. Dan aanschouwen we het vakmanschap van Marc. De 3e spaceframe Norton staat op stapel. Geen jig, maar een leeg Norton Commando blok vormt de basis van het frame (meer daarover in de volgende Voice). Ik wou dat ik zo handig was als Marc.

Snel terug naar het treffen. Er worden nog een dertigtal inschrijvingen aan de lijst toegevoegd en we verwelkomen nog een twintigtal clubleden die ons een bezoekje brengen.

Peter Williams wil mee met de rondrit. Eerst wordt het zijspan van Adrie de Ridder gepast. Te klein. Marc Van Nieuwenhuyse rijdt naar huis en haalt een motor met een groter zijspan op. Hier past Williams wel gelukkig wel in. Dezelfde gids als vorig jaar, Christophe Deconinck, nam iedereen mee op een fraaie rit langsheen heel wat WO1 bezienswaardigheden met een stop aan het Mout- en Brouwhuis De Snoek te Alveringem. Een rondrit die door iedereen zeer geloofd werd. Het Duits militair kerkhof te Vladslo met de beelden van de treurende ouders aan de hand van Käthe Kollwitz liet bij velen een diepe indruk na en niet in het minst bij Peter Williams. Christophe is gespecialiseerd in begeleidende motorritten in de Westhoek (www.cruisingalongthefrontline.be).

Ik neem niet deel aan de rondrit want ik moest het ‘interview’ nog voorbereiden. Samen met Jesse wordt alles in orde gebracht. Ik had een power point presentatie gemaakt van het begin van Peters carrière tot aan de Monocoque replica maar wist eigenlijk niet goed wat ik van het interview moest verwachten. Is men wel geïnteresseerd in historie, techniek en race geschiedenis? Het antwoord is dus ja, want voor 1 uur en 3 kwartier kon je een speld horen vallen. Want Peter Williams is een groot spreker en verteller, zowel over techniek, race ervaring als

collega’s piloten. Ook mensen uit het publiek stelden vragen. Maar na twee uren begonnen de magen te rammelen en was het aanschuiven voor de BBQ, die traditie getrouw gevolgd werd door een optreden van de live band.

Het dansen werd onderbroken voor de prijsuitreiking en het was Peter Williams die de prijzen persoonlijk overhandigde aan de winnaars. Daarna was het naar gewoonte weer vollen bak op de dansvloer. Zelf maar eens met diverse mensen bijpraten. Om een uur of twee ’s nachts duik ik mijn tent in. Wat later wordt ik door gedonder en slagregens gewekt. Omdraaien en verder pitten. De site bleef gelukkig gespaard van de storm die de regio de nacht van zaterdag op zondag teisterde en velen hadden er zelfs niets van gemerkt (hoe zou dat komen?).

Gelukkig is het zondagmorgen goed weer. Ontbijten, tent in pakken en van iedereen afscheid nemen. Zonder problemen arriveer ik ’s middags weer in Terneuzen. Rotzooi uitpakken, laten drogen en weer inpakken voor de volgende keer. In de voormiddag werd er nog een intiem interview met Peter Williams afgenomen door Hans en Nancy Koorn, het redacteurskoppel van het Nederlandse clubblad. Dit zal verschijnen in het Motorrijwiel, hou het in de gaten. Daarna was er nog een fotosessie voor het publiek samen met Peter en zijn machine.

Rest mij nog om Marc, Mieke, Frankie, Caroline en de vele verdere familie van Marc, Guy, de Geert(en) en Jesse te bedankten voor de fantastische organisatie voor de fantastische organisatie van dit geweldige treffen.

Jan Wolfert